ژن‌های این موجود دریایی منجر به کشف نهایی درمان ضد پیری خواهند شد
تاریخ انتشار: ۲۴ تیر ۱۴۰۲ | کد خبر: ۳۸۲۲۶۶۷۸
تحقیقات تازه این پرسش را مطرح ساخته اند که آیا ژن های یک حیوان دریایی شبیه چتر دریایی می توانند منجر به یافتن درمان نهایی ضد پیری شوند یا خیر.
کارشناسان تخمین می زنند که دستیابی به قرص "چشمه جوانی" ممکن است در چشم انداز علم قرار داشته باشد و این به لطف وجود یک موجود دریایی شبیه چتر دریایی به نام Hydractinia symbiolongicarpus است که کل بدن خود را از سلول های واقع در دهان اش بازسازی می کند.
بیشتر بخوانید:
اخباری که در وبسایت منتشر نمی‌شوند!
این موجود کوچک لوله ای شکل است و روی پوسته سخت پوستان کمیاب زندگی می کند. گفته می شود که این حیوان توانایی احیا کنندگی قابل توجهی دارد و همین ویژگی نتایج قابل توحهی برای مراقبت های بهداشتی و درمان های ضد پیری خواهد داشت.
این توانایی ها پس از آن کشف شد که محققان قطعات RNA را که مربوط به فرآیند بیولوژیکی پیری ژن است توالی یابی کردند. نتیجه مطالعه منتشر شده در مجله Cell Reports نشان داد که فرآیندهای بیولوژیکی اساسی به یکدیگر مرتبط هستند و درک این فرآیندها برای سلامت انسان و کنترل بیماری امری ضروری می باشد.
چگونه یک حیوان دریایی شبیه چتر دریایی می تواند منجر به تولید قرص "چشمه جوانی" شود؟
در حالی که انسان ها توانایی بازسازی در شرایط خاص مانند بهبود استخوان شکسته یا رشد مجدد کبد آسیب دیده را دارند موجودات دیگری مانند سمندر و گورخرماهی می توانند جایگزین اندام های کامل شده و بافت های مختلف را بازسازی کنند. گونه های با بدن ساده مانند Hydractinia اغلب توانایی های احیا کننده شدیدی از خود نشان می دهند.
دکتر "اندی باکسوانیس" از موسسه ملی تحقیقات ژنوم انسانی (NHGRI) در ایالات متحده می گوید: "با مطالعه برخی از دورترین خویشاوندان حیوانی خود می توانیم برخی از اسرار بازسازی و پیری را کشف کنیم رازهایی که در نهایت ممکن است باعث پیشرفت رشته پزشکی بازساختی و همچنین مطالعه بیماری های مرتبط با افزایش سن شود".
او می افزاید: "به طور معمول در انسان سلول های پیری پیر می مانند و این سلول ها باعث التهاب مزمن و القای پیری در سلول های مجاور می شوند. با این وجود، با استفاده از خصوصیات حیواناتی مانند Hydractinia ما می توانیم در مورد این که چگونه پیری می تواند مفید باشد مسائل بیش تری را بدانیم و هم چنین درک خود را از پیری و بهبودی گسترش دهیم".
به گفته "چارلز روتیمی" مدیر برنامه تحقیقاتی NHGRI مطالعاتی که زیست‌شناسی موجودات غیرعادی را بررسی می‌کند این مطالعات هم چنین درک محدود ما از عملکردها، روابط و تکامل این فرآیندها برجسته می سازند.
چنین یافته هایی دارای ظرفیت بالقوه قابل توجهی برای بینش های جدید در مورد زیست شناسی انسان هستند. Hydractinia از سلول های بنیادی استفاده می کند که سلول های اصلی هستند که قادر به تبدیل شدن به هر نوع بافتی می باشند.
آن تیم تحقیقاتی ژن های مشابهی را در انسان شناسایی کردند. آزمایش ها نشان داده اند که Hydractinia سلول های پیر را از دهان خود خارج می کند در حالی که انسان نمی تواند سلول های پیر را به این راحتی از بین ببرد. نقش ژن های مرتبط با پیری در Hydractinia بینش هایی را در مورد چگونگی تکامل فرآیند پیری ارائه می دهد. باکسوانیس می گوید:"فرآیندی که طی آن سلول های پیر باعث بازسازی و شیوع آن در قلمرو حیوانات می شوند هنوز به خوبی درک نشده است و تحقیقات بیش تری مورد نیاز است". با این وجود، او نسبت به مسیر فعلی خوش‌بین است.
منبع: ایران اکونومیست
کلیدواژه: سلول ها
درخواست حذف خبر:
«خبربان» یک خبرخوان هوشمند و خودکار است و این خبر را به‌طور اتوماتیک از وبسایت iraneconomist.com دریافت کرده‌است، لذا منبع این خبر، وبسایت «ایران اکونومیست» بوده و سایت «خبربان» مسئولیتی در قبال محتوای آن ندارد. چنانچه درخواست حذف این خبر را دارید، کد ۳۸۲۲۶۶۷۸ را به همراه موضوع به شماره ۱۰۰۰۱۵۷۰ پیامک فرمایید. لطفاً در صورتی‌که در مورد این خبر، نظر یا سئوالی دارید، با منبع خبر (اینجا) ارتباط برقرار نمایید.
با استناد به ماده ۷۴ قانون تجارت الکترونیک مصوب ۱۳۸۲/۱۰/۱۷ مجلس شورای اسلامی و با عنایت به اینکه سایت «خبربان» مصداق بستر مبادلات الکترونیکی متنی، صوتی و تصویر است، مسئولیت نقض حقوق تصریح شده مولفان در قانون فوق از قبیل تکثیر، اجرا و توزیع و یا هر گونه محتوی خلاف قوانین کشور ایران بر عهده منبع خبر و کاربران است.
خبر بعدی:
چرا افراد مسن سرعت حرکت بدنشان کم میشود؟
به گزارش گروه اجتماعی ایسکانیوز، این مطالعه که در مجله JNeurosci منتشر شده است، یکی از اولین مطالعاتی است که به طور تجربی دلایل کندی حرکت را در میان بزرگسالان بالای ۶۵ سال بررسی کرده است. محققان دریافتند که افراد مسن ممکن است تا حدودی کندتر حرکت کنند، زیرا برای آنها برای حرکت کردن باید انرژی بیشتری نسبت به افراد جوان صرف کنند.
بیشتر بخوانید: چگونه در پیری جوان شویم؟علا احمد(Alaa Ahmed)، یکی از نویسندگان این مطالعه، استاد دانشکده مهندسی مکانیک پاول ام رادی می‌گوید: نحوه حرکت ما، از حرکات چشم گرفته تا راه رفتن و صحبت کردن، دریچه‌ای به روی پیری و پارکینسون می‌گشاید. ما در تلاشیم تا اساس عصبی آن را درک کنیم.
برای این مطالعه، محققان از شرکت کنندگانی در محدوده سنی ۱۸ تا ۳۵ و ۶۶ تا ۸۷ سال خواستند تا یک کار ساده را انجام دهند: دستیابی به یک هدف روی صفحه نمایش که شبیه به انجام یک بازی ویدیویی بود. با تجزیه و تحلیل الگوهای این دستیابی‌ها، محققان کشف کردند که به نظر می‌رسد افراد مسن‌تر حرکات خود را تحت شرایط خاصی تغییر می‌دهند تا منابع انرژی محدودتر خود را حفظ کنند.
دکتر اریک سامرساید(Erik Summerside)، سرپرست تیم تحقیقاتی، که دکترای خود را در زمینه یکپارچه‌سازی دریافت کرده است، می‌گوید: همه ما، چه جوان و چه پیر، ذاتا به دنبال دریافت بیشترین پاداش از محیط خود و در عین حال به حداقل رساندن میزان تلاش برای انجام این کار هستیم.
این مطالعه دو فرضیه را در مورد این که چرا سالمندان کندتر حرکت می‌کنند، بررسی کرد.
اولین مورد نشان می‌دهد که عضلات افراد مسن ممکن است با کارایی کمتری کار کنند و کالری بیشتری بسوزانند در حالی که وظایف مشابه جوانان را انجام می‌دهند. مورد دوم پیشنهاد می‌کند که پیری ممکن است مدار پاداش در مغز انسان را تغییر دهد، زیرا افراد دوپامین کمتری تولید می‌کنند که یک ماده شیمیایی در مغز است که مسئول ایجاد احساس رضایت پس از انجام یک کار به شمار می‌رود.
در طول این آزمایش، شرکت کنندگان از یک بازوی رباتیک برای حرکت مکان‌نما به سمت هدفی روی صفحه رایانه استفاده کردند. اگر موفق می‌شدند، پاداش کوچکی مانند انفجار هدف و پخش صدای «بینگ بینگ» دریافت می‌کردند. هر دو گروه سنی زمانی که فهمیدند این صدا را خواهند شنید زودتر به هدف خود رسیدند، اما به روش‌های مختلف به این هدف رسیدند. بزرگسالان جوان‌تر دست‌های خود را سریع‌تر به سمت پاداش حرکت می‌دهند، در حالی که بزرگسالان مسن‌تر عمدتا زمان واکنش خود را بهبود می‌بخشند.
هنگامی که محققان وزنه‌ای هشت پوندی را به بازوی رباتیک شرکت کنندگان جوان اضافه کردند، تفاوت بین دو گروه سنی ناپدید شد که توجه محققان را برانگیخت.
دکتر رابرت کورتر(Robert Courter)، سرپرست تیم تحقیق، توضیح می‌دهد: به نظر می‌رسد که مغز می‌تواند تغییرات بسیار کوچکی را در میزان انرژی که بدن مصرف می‌کند تشخیص دهد و حرکات ما را بر اساس آن تنظیم می‌کند. حتی زمانی که فقط با چند پوند اضافی حرکت می‌کنید، واکنش سریع‌تر به گزینه‌ای ارزان‌تر برای رسیدن به پاداش تبدیل شد، بنابراین جوانان روشی مشابه افراد مسن را تقلید کردند.
یافته‌ها نشان می‌دهند که به نظر می‌رسد هزینه‌های تلاش برای رسیدن، عامل تعیین‌کننده در کاهش حرکت افراد مسن است. در حالی که این مطالعه نمی‌تواند به طور کامل مراکز پاداش مغز را به عنوان مقصر رد کند، اما اگر دانشمندان بتوانند مکان و نحوه ظهور این تغییرات از بدن را شناسایی کنند، ممکن است بتوانند درمان‌هایی را برای کاهش تلفات پیری و بیماری ایجاد کنند.
احمد می‌گوید: با کنار هم گذاشتن همه این موارد، نتایج ما نشان می‌دهد که هزینه‌های تلاش برای رسیدن به هدف، حرکت افراد مسن‌تر را کُند می‌کند.
این تحقیق به طور بالقوه می‌تواند ابزارهای جدیدی را برای تشخیص طیف وسیعی از بیماری‌ها از جمله بیماری پارکینسون، ام‌اس، افسردگی و اسکیزوفرنی در اختیار پزشکان قرار دهد. همانطور که ما به کشف رازهای پیری و حرکت ادامه می‌دهیم، مطالعاتی مانند این ما را یک گام به درک و پرداختن به چالش‌های ناشی از افزایش سن نزدیک‌تر می‌کند.
منبع: ایسنا
انتهای پیام/
کد خبر: 1228542 برچسب‌ها دانستنی ها
خودکشی از رزیدنتها به پزشکان رسیده؛ چرا دکتر سمیرا آلسعیدی خودکشی کرد؟/ «خودکشی پزشکان بهمثابه یک انتحار اجتماعی است»